เรือดำน้ำ นิวเคลียร์เชิงกลยุทธ์ระดับแนวหน้า สหราชอาณาจักรให้ความสำคัญกับการพัฒนากองทัพเรือมาโดยตลอด ติดตามสหรัฐอเมริกา ในการพัฒนา เรือดำน้ำ นิวเคลียร์ และนำเสนอเทคโนโลยีเรือดำน้ำนิวเคลียร์ ที่สำคัญจากสหรัฐอเมริกา รวมถึงเครื่องปฏิกรณ์น้ำแรงดัน รุ่นแรกซื้อเครื่องปฏิกรณ์ S5W ของสหรัฐฯ และพัฒนาระบบขีปนาวุธPolaris ด้วยความช่วยเหลือของสหรัฐอเมริการะบบวีแอลเอฟ ทางอากาศของU.S. Takam และระบบสื่อสารผ่านดาวเทียมของสหรัฐฯ

ได้ถูกนำมาใช้ เพื่อติดตั้งเรือดำน้ำนิวเคลียร์ของอังกฤษ เพื่อเสริมสร้างพลังงานนิวเคลียร์ของนาโต ในช่วงปลายทศวรรษ1960 การพัฒนาระบบป้องกันขีปนาวุธของอดีตสหภาพโซเวียต ส่งผลกระทบอย่างมากต่ออังกฤษ ในเวลานั้นขีปนาวุธต่อต้านขีปนาวุธยางหุ้มที่ปรากฏ ในขบวนพาเหรดจัตุรัสแดงของอดีตสหภาพโซเวียต ได้รับความสนใจอย่างมากจากอังกฤษ เนื่องจากไม่สามารถมีบทบาทสำคัญ ในการโจมตีขนาดใหญ่ของสหรัฐฯ แต่มีประสิทธิภาพ ในการต่อต้านการโจมตีด้วยนิวเคลียร์ขนาดเล็ก ในสหราชอาณาจักร ตั้งแต่นั้นมา อังกฤษก็เริ่มพัฒนากองกำลังนิวเคลียร์เชิงยุทธศาสตร์ ที่ใช้เรือดำน้ำระหว่างปี2507 ถึง2512 ได้สร้างเรือดำน้ำนิวเคลียร์เชิงยุทธศาสตร์

ระดับความมุ่งมั่นจำนวน 4ลำติดตั้งขีปนาวุธเอ3 โพลาลิส 16ลูก ที่สหรัฐฯซื้อขีปนาวุธ แต่ละลูกมีหัวรบสามหัวที่ผลิตโดยสหราชอาณาจักรเรียกว่าขีปนาวุธ เอ3ทีเค โพลาลิส ในเดือนมีนาคม พ.ศ.2514 ขีปนาวุธโพลาลิสเอ3 ของอเมริกาเริ่มถูกแทนที่ด้วยขีปนาวุธโพไซดอน ที่มีน้ำหนักบรรทุกมากขึ้น ความแม่นยำในการตีสูงขึ้น และความสามารถในการเจาะที่ดีขึ้น ในขณะที่อังกฤษยังคงใช้ขีปนาวุธโพลาลิส ด้วยวิธีนี้ การบำรุงรักษาขีปนาวุธประเภทนี้ และต้นทุนการผลิตชิ้นส่วน

และส่วนประกอบทั้งหมด เป็นภาระของสหราชอาณาจักร ซึ่งมีมูลค่า 1.57พันล้านปอนด์ระหว่างปี 2518ถึง2528 ซึ่งคิดเป็น1.53%ของค่าใช้จ่าย ด้านการป้องกันในช่วงเวลาเดียวกัน และภาระนั้นหนักมาก ด้วยเหตุนี้สหราชอาณาจักรจึงมุ่งมั่นที่จะปรับปรุงระบบขีปนาวุธโพลาลิส เริ่มต้นในปี1973 เพื่อหารือเกี่ยวกับการซื้อขีปนาวุธโพไซดอน หรือการใช้มิสไซล์ล่องเรือ และในที่สุดก็ตัดสินใจใช้ขีปนาวุธตรีศูล และเริ่มศึกษาการเปลี่ยนระบบขีปนาวุธโพลาลิส

เมื่อวันที่ 15 กรกฎาคม พ.ศ.2523 อังกฤษได้ประกาศซื้อขีปนาวุธตรีศูล จากสหรัฐอเมริกาหัวรบนี้ สร้างโดยอังกฤษ และติดตั้งเรือดำน้ำนิวเคลียร์ 4-5ลำ เพื่อรักษาความเก่งกาจของขีปนาวุธของอังกฤษกับขีปนาวุธอเมริกัน และเพื่อรักษาระดับชั้นนำในปี1990 สหราชอาณาจักรตัดสินใจซื้อขีปนาวุธ 72ลูกในเดือนมีนาคม 1982 พร้อมกับขีปนาวุธ 4ลูก สำหรับเรือดำน้ำนิวเคลียร์รุ่นใหม่เรือดำน้ำนิวเคลียร์ แต่ละลำติดตั้งเครื่องยิงขีปนาวุธ 16หัว และจำนวนหัวรบหลายหัวแบบแยกส่วนสำหรับขีปนาวุธ แต่ละลำไม่เกิน 8ลำ ซึ่งช่วยประหยัดได้ 767ล้านปอนด์ เมื่อเทียบกับการพัฒนาตนเอง ในเดือนมีนาคม พ.ศ.2526 อย่างเป็นทางการ ลงนามในข้อตกลงการซื้อ

ระบบส่งอาวุธนิวเคลียร์ของอังกฤษคือ ขีปนาวุธดี5 ที่ผลิตโดยอเมริกันตรีศูล หัวรบตรีศูลของอังกฤษ มีองค์ประกอบที่ผลิตในสหรัฐอเมริกาและอังกฤษ วัตถุระเบิดพลังงานสูงในหัวรบผลิตในสหราชอาณาจักร และสหรัฐอเมริกา มีส่วนประกอบหลักสามอย่าง ชิ้นส่วนเหล่านี้ เป็นส่วนหนึ่งของหัวรบW76 ที่บรรทุกโดยขีปนาวุธดี5 ของอเมริกา สหราชอาณาจักรทำการทดสอบนิวเคลียร์ในปี 2521และ2522 ตามลำดับ เพื่อพัฒนาการออกแบบหัวรบขนาดเล็กที่ให้ผลตอบแทนสูง

ประวัติการก่อสร้าง ในเดือนธันวาคม พ.ศ.2526 บริษัทเรือไฟฟ้าอเมริกัน ได้ลงนามในสัญญา สำหรับการออกแบบ และการวิจัยระบบตรีศูลของอังกฤษในปีเดียวกัน บริษัทต่อเรือวิคเกอร์สของอังกฤษได้ลงนาม ในสัญญาเรือดำน้ำชั้นหนึ่ง มีชื่อว่า กองหน้าชั้น และสหราชอาณาจักรได้จัดตั้งกองกำลังยับยั้งนิวเคลียร์ เรือดำน้ำนิวเคลียร์ขีปนาวุธ 4ลำ ที่ติดตั้งขีปนาวุธ สามารถโจมตีเป้าหมายได้896 เป้าหมายโดยส่วนใหญ่ เป็นการโจมตีเป้าหมายที่อ่อนนุ่มเช่น ส่วนสำคัญของระบอบการปกครองของอดีตสหภาพโซเวียต เป้าหมายทางอุตสาหกรรมเป้าหมายทางทหาร และขีปนาวุธใต้ดินเป้าหมายแข็งเช่นไซโล เนื่องจากเรือดำน้ำนิวเคลียร์ตรีศูล ครบ4ลำ ทำให้อังกฤษสามารถรับประกันได้ว่า

จะมีเรือดำน้ำนิวเคลียร์หนึ่งลำ ที่บรรทุกขีปนาวุธทางทะเล สำหรับการลาดตระเวน เพื่อเตรียมความพร้อมในการรบเป็นประจำ เพื่อให้บรรลุเป้าหมายในการยืนหยัด และไม่หยุดยั้ง ในขั้นตอนการออกแบบของคลาสกลุ่มล้ำยุค ได้มีการพิจารณารูปแบบการออกแบบหลัก 4แบบ ประการแรกคือ การใส่ช่องใส่ขีปนาวุธของเรือดำน้ำนิวเคลียร์เชิงกลยุทธ์ ระดับลาฟาแยตของอเมริกา บนตัวถังแรงดันของเรือดำน้ำนิวเคลียร์ โจมตีระดับนักรบอังกฤษ ซึ่งสามารถลดข้อผิดพลาด และประหยัดเงินได้ แต่ไม่สามารถติดตั้งขีปนาวุธตรีศูล2ได้ ตัวเลือกที่สอง ขึ้นอยู่กับการออกแบบของเรือดำน้ำนิวเคลียร์ โจมตีชั้นตราฟัลการ์ของอังกฤษ ได้รับการปรับปรุงเล็กน้อย จากนั้นฝังไว้ในช่องเก็บขีปนาวุธ

แม้ว่าจะก้าวหน้ากว่าแผนแรก แต่ก็ยังไม่สามารถติดตั้งได้ แผนที่สามคือ ช่องเก็บขีปนาวุธของเรือดำน้ำนิวเคลียร์เชิงกลยุทธ์ระดับโอไฮโอ ฝังอยู่บนตัวเรือชั้นตราฟัลการ์โดยตรง โซลูชันนี้ไม่เพียงแต่แก้ปัญหาขีปนาวุธเท่านั้น แต่ยังช่วยให้มั่นใจได้ ถึงธรรมชาติขั้นสูงของเรือดำน้ำ แต่จะเพิ่มเส้นผ่านศูนย์กลาง และการกระจัดของตัวถังแรงดัน และค่าใช้จ่ายก็มากเช่นกัน เพิ่มแผนที่สี่คือ การออกแบบตัวถังใหม่สำหรับระบบขีปนาวุธ ที่ติดตั้งไว้โดยเฉพาะ

แต่ยังคงใช้ช่องขีปนาวุธระดับโอไฮโอโดยตรง ตรวจสอบให้แน่ใจว่า มีการใช้เทคโนโลยีใหม่ๆ อย่างเต็มที่ปรับปรุงประสิทธิภาพโดยรวม และเป็นไปตามข้อกำหนดต่างๆ อย่างไรก็ตามเงินทุนในการวิจัย และพัฒนาจะเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว

เรื่องราวอื่น ๆ ที่น่าสนใจ ศัลยกรรม ความสำคัญกับรูปลักษณ์ของบุคคล